მისთვის ცხოვრება ყველაზე პოეტური გამოწვევაა, მეომრის პოზა კი – ყველაზე ბუნებრივი მდგომარეობა. ასეთია არტისტი და პერფორმერი, პოეტი ზურაბ რთველიაშვილი. ის 21-ე საუკუნის პოეტია – და ამაში მხოლოდ „თანამედროვეობა“ კი არ იგულისხმება, არამედ ყველა იმ აქცენტის, ნიუანსის, ტენდენციის ერთგულება, რაც ჩვენს საუკუნეს და მასში მყოფ/მებრძოლ ადამიანს ახასიათებს. ის სამოქალაქო პოეტია, ხიბლავს ბარიკადები და თავის ლექსებს მეგაფონით უკითხავს მსხვერპლსაც და ჯალათსაც – მათ, ვინც თანაბრად დააზარალა სისტემამ. ეს წიგნი ზურაბ რთველიაშვილის შემოქმედების სხვადასხვა ჟანრს აერთიანებს – პოემიდან პოეტურ სცენარამდე. ავტორისთვის უცხო არაა ლირიკა და ესთეტიკური ტკბობა, ოღონდ ამ ყველაფერზე აზრი უნდა მბრძანებლობდეს. აზრი კი დაახლოებით ასე ისმის: სიტყვა ყველაფერია და ის ხორცშესხმული იარაღია, მთავარია კაცობრიობამ მშვიდობა აირჩიოს!
- “ბგერები, რომლებიც არ იქცნენ მძევლებად” (სიტყვებად, ცნებებად, ღირებულებებად...)
- შესავალი სიტყვის მაგივრად
- 150.000 მეგაჰერცი
- ქერუბიმი
- ოდდა მის უდიდებულესობას სამოქალაქო საზოგადოებას
- ტირანასტანი
- ოდდა თავისუფლებას
- პოეტური ექსპროპრიაცია
- დოქტორი სტეპლერი
- მე ვარ ვენახი
- 2001-ე ჰიმნი საწოლს (ქვემოდან)
- პარაზიტი
- სიყვარულის პოლიცია
- ანარქი
- წმინდა მგლების ლოცვა
- აპოკრიფი
- მისია NN
- ვარჯიში ღმერთისთვის
- ტატჰაგატა
- აპოკრიფი (II)
- ყოველთვის
- მკვდარი კაცი
- ოდდა რომს
- ვ ისრაელი ს
- მცირე პოეტური ონტოლოგია
- მავრი ქალაქში
- წმ. მარგარეტ
- სიყვარულის დაზგა
- * * * (ჩრდილი ხეს ახლავს…)
- * * * (მითხარი, როგორ არ მოგწონვარ…)
- ოდდა ადიდებულ პოეტებს
- წერილი ჟენევიდან
- ზვიგენი
- INVISIBLE
- მან-ძილი
- მილენიუმი
- ქვემოდან ზემოთ – პოეტური კინოსცენარი
- საუბრობენ როდიკა დრაგინჩესკუ და ზურაბ რთველიაშვილი
- სქოლიო
