თხზულებანი ოთხ ტომად. ტომი I
გამომცემლობა ლითერასი
მუხრან მაჭავარიანის ოთხტომეულის პირველ ტომში შესულია ავტორის 1946-1972 წლებში დაწერილი ლექსები და პოემა „ვახტანგი“.
- ყდა
- თავფურცელი
- ზოგი რამ (ავტორის წინასიტყვაობა)
- გზადაგზა
- მარანი წიფლებში
- მგზავრული
- ფოთოლი
- * * * (მზემ მრუმე ღამე როცა დალახვრა)
- * * * (დილის ცვარი ქალაკოდას შერჩენია ქარვასავით)
- * * * (კაკლის ჩეროში წამოვდექი კაკლის აკვნიდან)
- ჭადარს ეტყვის ჭადარი
- ვინ?
- მატარებლიდან
- ალუდა
- სოფელი
- პუშკინი ტფილისში
- * * * (ცივი ქუჩები პეტერბურღის შემოიარა რა)
- * * * (ამოიქროლა მთაწმინდაზე ქარმა მსახვრალმა)
- XVIII საუკუნე
- საბა
- ვახტანგ მეფის ნანადირევი
- წისქვილის ღამე
- * * * (მზე არი თვალწინ)
- ინდი მინდი
- ჭოლა
- ტაბახმელა
- ღელის წისქვილი
- * * * (დილა, – ტკბილი ბადაგივით)
- დერეფანში ხელდახელ გაიშალა მაგიდა
- ვიცი მათი ხასიათი
- არიან
- იმ დროს
- * * * (ნაცნობ ყვავილებს დაეძებენ პეპლები მინდვრად)
- * * * (სახლიდან გარეთ გამოველ)
- * * * (შენი სიცოცხლე. შენი ნაბიჯი)
- * * * (შენ წაიკითხე მშვენიერი წიგნი)
- უნდა იცოდე
- მიწურული მეცხრამეტე საუკუნისა ანუ იმერული ქელეხი
- * * * (ფერდობებზე ნახირი ძოვს, ვაზი ჭიგოს ეკონება)
- მრავალჭირვარამგადანახადი
- * * * (გასწვრივ ზოოლოგიური პარკის ზღუდის)
- გულუბრყვილო ნატვრა, – გამხელილი, წყნეთის ქუჩაზე, ერთი ასულისადმი
- * * * (როს გაგაცილე)
- სადღეგრძელო მიწისა და სუნთქვისა
- საქმიანი ღორი
- ის სინანულით შევიდა სახლში
- ვირბინოთ! ვირბინოთ!
- ბათუმი
- * * * (წამერთვი, მაგრამ ვერ წამართვი წუთები ტკბილი)
- * * * (ძველად – იალქნიანი ნავების ხანაში)
- * * * (აპრილი... აქაფებული ტყემლები...)
- ჩემი ცრემლები
- კარი გამიღე. გევედრები. გამიღე კარი.
- ფიქრნი მტკვრის პირას
- * * * (გაზაფხულდა. ნედლი მიწის დგას სურნელი)
- * * * (გათენდა, – სძლია განთიადმა წყვდიადი ურჩი)
- * * * (უფრო სიხარულობს ჩემი სიხარული)
- ტირიფები
- ვოლგა
- * * * (ვარ ცხრა მთას იქით)
- * * * (ვიცი: შენ, ალბათ, ახლა მჭადის ცხობაში ხარ და)
- * * * (დილაა. სველია ბალახი)
- * * * (სრულიად ჯანსაღი, – განხორციელებულ ნეტარებად)
- არგვეთის წვიმა
- * * * (– რას შვები, – არ სვამ?)
- ქუჩის ხეები
- ქალიშვილი, რომელსაც უყვარს ბალახი და წვიმა
- * * * (მიხარია, – დატრიალდა მიწის ორთქლი ჰაერში)
- * * * (ქალია დილა, მიწა – ქალი, საღამო – ქალი)
- რატომ?!
- გაზაფხული
- რვა ქალიშვილი
- * * * (მიწაზე სითბო დაეშვა მაღლიდან)
- გამიცინა, – ჭეშმარიტად, – გამიცინა
- გილოცავ!
- საქართველო
- არა?!
- * * * (წყრომით ღვთის თუ ალაჰისა)
- * * * (მეცხადებიან თაობანი გადაცელილი)
- * * * (დილა გათენდება, – ვინ იცის, რამდენი!)
- ზღვა
- ორი ცრემლიდან
- * * * (კვლავ აასუნთქე სალამური, ტკბილო მამულო!)
- ფერადი სიმღერა
- * * * (აღმოსავლეთის ტატნობი ხურდება, როგორც ლითონი)
- ქარი და სიმინდის ყანა
- * * * (ხარ ბედნიერი, ხარ უკვდავი)
- საგაზაფხულო
- იყო და არა იყო რა
- * * * (ფართო ნაბიჯით მივდივარ გზაზე)
- შემოდგომა
- ნაცნობი მთვარე
- * * * (ღვიძავს ლაშურას, მიდის ლაშურა)
- ლაშურა
- ხმა მღაღადებლისა უდაბნოსა შინა
- არა!
- აივანზეა მეუღლითურთ პანტელეიმონ
- * * * (ჩემი კიდობნისა შენ ხარ არარატი)
- ოდეს
- მე მიყვარს იგი
- იმდენი სიცოცხლე
- ფიქრი
- * * * (გაირბენს კიდევ, დიდი-დიდი, რვა-ათი წელი)
- შემინდე, ღმერთო!
- კარგი დღე
- ამოვიდა მზე
- * * * (იბრძვი, ყოველდღე იბრძვი)
- * * * (განთიადია! – ვგრძნობ ამ გულით)
- ზამთრისპირული
- * * * (დღეს ჩემს გულში, შეიძლება, არ იცოდე შენ)
- * * * (ტყემლის ყვავილი კვამლივით ღელავს)
- * * * (გიმზერ, ვითარცა უმზერენ შორეთს)
- * * * (მე გამოვდივარ. დღის ბოლოა, – სრულდება 6)
- * * * (ეს ღრმა ხეობა, – ნაკადულის აკვანი წინათ)
- * * * (ვისაც, – თუნდ ერთხელ, – მთაწმინდიდან სიამით მზირალს)
- * * * (თვალებიდან სხეულში რომ განთიადი ჩამეღვარა)
- * * * (უყვარდა რუსთაველზე ყოველღამ გავლა)
- * * * (დღეს თითქოს ჩემში მოძრაობს ყველა)
- ლოდინი
- * * * (ტყუილუბრალოდ გაზაფხული კოხტაობს ახლა)
- * * * (გაივლის დრო და... – გახსოვს?! – გეტყვი დღევანდელ დღეზე)
- მდინარენი არგვეთის ახლომახლო
- ღელე ჩემი და ვაშლები ჩემი
- * * * (მე მიყვარს ხოლმე სიარული ქუჩაში მარტო)
- * * * (რომ არ ამეღო ხელში წიგნი, თოხი მჭეროდა)
- სახლი
- მამიდა
- ერთი სახლი
- * * * (ვხვდები გაზაფხულს, ვით ერთი წლის უნახავ ნაცნობს)
- * * * (ქალაქი ისე განაბულია)
- რა განაცხადა გაზაფხულმა შვიდი თვის შემდეგ
- * * * (ღრუბლებმა მზე არ ამოუშვეს ამ დილით ცაზე)
- გოგებაშვილის ქ. №43
- ხოტბა ცხრათაგან ერთისა, – სახელდობრ ევტერპესი
- * * * (რამდენ ქვებუდანს ჩაუვარდა ნაცარში კოვზი)
- * * * (ქალი?! – მიყვარს, მიყვარს ქალი!)
- * * * (აქ, მიწის გამო, ორი კაცი როცა პაექრობს)
- მე ისეთ ქართველს რა ვუთხრა!
- შემწეობით ღვთისათა
- ვაითუ
- * * * (გავიარეთ არგვეთი. გავიარეთ გორისა)
- ღამის ღიმილი
- ქართლის ცხოვრება
- ეს იცოდე, – თუ ჩახვიდე
- * * * (სახლ-კარი აზნაურშვილის, – ახლა კანტორა კოლხოზის)
- * * * (უდღეისდღეომ და უწარსულომ)
- * * * (მატარებლიდან მოვკარი თვალი)
- * * * (არა, გეთაყვა, ახლა ცხოვრება – შენ რო გგონია – ისე როდია!..)
- * * * (ვიცი, წამერთმის მზისა ჭვრეტანი)
- * * * (შენ – სისხლო ჩემო – სად არ დაღვრილო...)
- * * * (ანდუყაფარო, ლიპარიტო, – დარნო მთათანო)
- სხდომა
- * * * (მიწას, – ჩემსას, შენსას, მისას)
- ჯერ კიდევ როდის!
- * * * (– გამარჯობა, როგორა ხარ?)
- არსენას ლექსი
- * * * (ეს გზა, მეც ვიცი, საითკენ მიდის...)
- * * * (ნადირო, ტყე-ტყე წანწალი, – ოი, რა მძიმე ყოფილა...)
- * * * (მე არაერთხელ გამიგონია)
- დამიწებული ქართველი გლეხის მონატრება მკათათვეში
- * * * (გამისკდეს მიწა, დამახრჩოს თოვლმა)
- დავითი
- * * * (ისე როდია მართლა საქმენი)
- * * * (იქ დაბრუნდები ციდინა – ცაში ასულხარ სიდანაც)
- პოეტი
- * * * (ხორცის სიმძიმე მაიძულებს დავეშვა დაბლა!)
- * * * (ვაშლის ტოტები, ატმის ტოტები)
- წინასწარ ხილვა
- * * * (ხორცი მასესხა მიწამ)
- შუაღამისას
- ენგური
- მინადორა
- ელიზავეტა გეორგევნა
- ეს ორი დღეა
- შოთა
- ვახტანგი (პოემა)
- ვახტანგმა წყალი ისურვა
- სპილოები
- თავმომწონე მხედარი და სხვა
- რაო, – ვახტანგმა, – ვინ არი?
- ცხენის წინა ფეხები
- ორბის ფრთა ეტყვის ცერასა
- უჯარმით კაცი აფრინეს
- ვითარცა მტკვარი
- ღვინობისთვე
- მოხუცნი
- ყრმობისჟამინდელი წუთის წუთით გაცოცხლება, – ნასაყდრის ახლოს, – ბლაღოჩინის ჭაროსთან
- შემოდგომა
- რთველი
- წვიმს...
- ეჰ, ნეტა, იმ დღეს!
- თქვი
- * * * (აქვს თავის ჭკუით ყველას რაღაცა)
- * * * (ქალები?! განსაკუთრებით ქალები ქალაქისანი!)
- ეს ისე
- საქართველოში გაჩენის ღირსი
- * * * (ეს იყო წუხელ, ეს იყო მაშინ)
- * * * (მივდივარ, რადგან კვლავაც მინდა, რომ ვიყოთ ერთად)
- * * * (გულაღმა მიწევს ოთახში მამა)
- * * * (ღიმილს მგვრის რიგი – მსუფევი ახლა)
- * * * (სამი დღეა დამიბრიყვა სევდამ)
- * * * (მოვარდა სეტყვა, – თითქო თეთრი დაირხა თუთა)
- * * * (– არაყი? – ლუდი!)
- პარასკევი
- * * * (პლეხანოვის და რუსთველის შემდეგ)
- * * * (ტა, ტა, ტა, ტა!)
- მგზავრები
- * * * (გზა თავისი, ხმა თავისი)
- ვარიაციები თემაზე „მცხეთა“
- * * * (გითხრა! – რა გითხრა!... ვით გითხრა!..)
- * * * (აქვს ერთი ბზარი ჩვენს მტკიცე ძმობას)
- უხალხო ქუჩა
- როდემდე?!
- * * * (თუ გული გაქვს)
- დიალოგები წვიმაში
- * * * (კაცი ხარ მაშინ)
- * * * (ვიყავი მარტო)
- ფერთა სამთა გამო
- * * * (ღვინოს მიმართეს)
- * * * (რაღა დღე-ღამის გაყრა)
- პარიზი-თბილისი
- * * * (შილიფად ჩაცმულ ქალებს მიაქვთ პურები თორნის...)
- * * * (ამ ქვეყნად მოსვლა ჩემი და შენი)
- * * * (არ იქნები რადგან ხვალ)
- * * * (ბინდი ახლოვდება)
- * * * (ბავშვობას რომ იყო, მშობლიურ მხარეში)
- ჩემს პატარა ნანას
- * * * (თოფით მხარზე შევუდექი აღმართს...)
- * * * (იმდენი კარგი ვაჟკაცი მოკვდა)
- * * * (იყოს კურთხეულ აწ და მარადის)
- * * * (ვიდრე შენთვის ღმერთი სიკვდილს გაიმეტებს)
- * * * (დღეს, – რაკი უკვე აღსრულდა)
- * * * (მიჰყვება კუბოს მწუხარე სახით)
- * * * (დამგვანებიან შენი დები მოწყენილ მერცხლებს)
- * * * (რომელსაც შენი მონობა მართებს)
- * * * (ვით ამოღებული მოვდივარ ხმალი)
- ბიჭები
- * * * (საქართველომ დღემდე მოაღწია ციხით)
- კაცია და გუნება
- * * * (ხმას ამოიღებ – ვაია!)
- ქუჩა კი არა, – ჭალაა
- * * * (სხვისიც ყოფილა თუ ყოფილა ჩემს თვალზე ცრემლი)
- * * * (ქუხდა სტრიქონი)
- * * * (... და თავის დროზე ქცეული მწვანედ)
- ახალი წელი
- * * * (ჯიბიდან ამოიღო ასანთი)
- * * * (განხმულია დარიალი)
- * * * (გამოვა რამე თუ არ გამოვა?!)
- * * * (ფიქრი რატომღა ნეტა ამდენი?!)
- * * * (თენდება ნელა. ღამდება ნელა)
- ვინ იცის!
- * * * (ქვეყანა დაღუპა შურმა)
- კვლავაც მრავალჯერ გეთქვას!
- * * * (საშველს რომ აღარ მაძლევს ხოლმე მამულზე ფიქრი)
- * * * (მქონდეს თუ არა ამის იმედი)
- ახლა კი დროა
- დღე მოიწევს კრიალა
- * * * (ისევ და ისევ, ცისკენ რომ იწევ)
- ხმა წინაპრისა
- იგრიკა
- * * * (ვეძებ და ვეძებ. რაღაცას ვეძებ)
- ტანით გრძნობენ
- * * * (აზროვნებს თუკი, – ვინ არის რომ, – არ არის მარტო?)
- ძაღლიანი კაცი
- აქ
- * * * (... და ისევ ღამეს ხვრეპენ ფინჯნებით)
- * * * (მოხდეს რაიმე უჩვეულო)
- * * * (რაც ჩემამდეა ჩადენილი უჩემოდ შენგან)
- * * * (შენ შენზე ჩემი ხარ ფიქრისფიქრი)
- * * * (ძალიან მოკლე აცვია კაბა)
- * * * (წარმომადგენლები თეთრი სხეულების)
- ირგვლივ ბევრია სხეული უცხო
- ბურგასი
- * * * (დღით დღევანდელით არავინ ცხოვრობს)
- ცხრამთასიქითური
- * * * (ხეები ზეცას აჩნია შავად)
- * * * (არ მომიტეოს, თუ ვტყუოდე, სვეტიცხოველმა)
- ქარი, ნაძვნი და ფოთოლი ლეღვის
- ახალ საქართველოს
- * * * (შუაღამეა. სოფიაშიც ღამეა ახლა)
- * * * (ღრუბლის ხარებზე ელვა წითლად მიმოისახრა)
- ოტიავ ჩემო და ჩემო რეზოვ
- * * * (მიიზლაზნება ხოდაბუნში შავად გუთანი)
- * * * (მე ვხადი სმენად, – უახლესი რაც კია წიგნი)
- * * * (შენ ვინ გიწოდა ვაჟკაცი?!)
- * * * (ვარ გაბჭობილი)
- * * * (კვალდაკვალ მინდა ვიარო გმირთა)
- ქალს, რომლის არც სახელი ვიცი, არც გვარი; არც ის ვიცი: გათხოვილია, გასათხოვარი, განათხოვარი თუ გაუთხოვარი
- სიტყვა თქმული ვახტანგ ორბელიანის მიერ ორთაჭალაში, – ტივზე
- სიტყვა თქმული ფილადელფოს კიკნაძის მიერ, ძმათა თვისთა თანა, შუამთაში
- სიტყვა თქმული ბიძინა ამილახორის მიერ მაშავრის პირას – ჭერმიჭალაში
- სიტყვა წარმოთქმული ჩაიზე, მამუკა ჯამბაკურ-ორბელიანის ოჯახში, სოლომონ რაზმაძის მიერ
- აღსარება თქმული სოლომონ დოდაშვილის მიერ თბილისის სიონში, აღდგომის წინა დღეს
- ფიქრნი იასესი, – ამილახვრიანთ აივანზე, ბადრი მთვარის ჭვრეტის ჟამს
- ფიქრნი ელიზბარ ერისთავისა, – გზად, – შინდისიდან შინ რომ ბრუნდებოდა ეტლით
- ყაყაჩოსავით მზეა წითელი
- გასწი!
- * * * (ვაი, რა უქმად იბობოქრა თურმე შაშხანამ!)
- * * * (შენში უთუოდ სცემს ბოლთას სისხლი)
- კახთ-მაჭავარი
- Молодец!
- * * * (სხვას რომ არ ესმის შენი ლექსი)
- სისხლი და ოფლი
- * * * (საწუთრო თუმცაღა ძალიან სწრაფია)
- იყავ დღეგრძელი!
- * * * (ხევსურ ჩამოდის ლიქოკით)
- * * * (არა იმიტომ, რომ სიტყვა „ქურდმა“)
- * * * (თავგანწირვისას არ იძლევა არავინ იმედს)
- შუღლი
- პესიმისტის რეპლიკა
- დღე და ღამე
- ყური. თვალი. ცხვირი.
- თანამეინახე დიაცისადმი გაგზავნილი ბარათი
- * * * (ერთისთვის ერთი არსებობს მხოლოდ!)
- * * * (ვით, ვით არ უნდა ირწმუნო ჭორი!)
- პინა და პინა
- * * * (ძმის აზრი ძმაზე)
- * * * (მაგონდება სიყმაწვილე)
- დავითი და კონსტანტინე
- ჰოპლა
- * * * (კაცმა არ იცის, იცის ჭადარმა)
- * * * (გამანდო ცეცხლმა, გამანდო დელგმამ)
- ძახილ-წუხილი
- * * * (კაცისა, ძმაო, გასაჭირი არ იცის კაცმა)
- ვიპოვით?!
- საქართველო და უსვეტიცხოვლო?!
- შოთას
- ძელი ულპოლველი
- * * * (ქუხდენ მუხები, ქუხდენ ჭადრები)
- ვიძახი და ვიძახი და ვიძახი
- პასუხი
- * * * (ხავილად მიჩანს ენგურის ზათქი)
- სისხლად მიმოდის დღეს ჩემში იგი
- ღმერთკაცი
- * * * (ხარ საესავი ჩემთვის ტაძარი)
- ლხინი ალაზნის ჭალაში
- ვაი, ჩვენს პატრონს
- თქვა ოპიზარმა
- გაუმარჯოს ყველას ღმერთმა
- ჩუღურეთი
- * * * (როგორც დავრწმუნდი, – ბევრი, – ჩემს ირგვლივ)
- * * * (არ შემხვედრია ცხოვრებაში არც ერთი კაცი)
- * * * (იესოს პერანგს, გიორგის შუბსა)
- * * * (ასე მითხრა საქართველომ)
- ქეთი
- რომ არ გიცნობდე
- ღმერთო, – მიცოცხლე მეგობრები
- * * * (ცხელი ღამე. სძინავს თბილისს)
- ამერ-იმერი
- * * * (ბედი ქართლისა, – ორწყალშუა გადაწყვეტილი)
- ძვალთა ჩვენთა წესი
- * * * (დღეს დღენი შავნი)
- ორი სტუდენტი
- ქვეყნად პრემია შეედრება ამას რომელი?!
- ამას არ უნდა დასტური სხვისი
- * * * (მიმქრალ სიქველეს ღვინო აღვიძებს)
- შურისძიება
- ქვეყნად ყველაფრის დავარგებას სჭირდება ხანი
- * * * (როგორ ფიქრობენ არ ვიცი სხვანი)
- * * * (თავისი ვისაც ცოტათი სწამდა)
- რტო – საკუთარი ნაყოფის წერა
- თუ სიკვდილია...
- * * * (სიტყვაზე ვამბობ, – თავს კი არ გადრი!)
- იტყვის?!
- * * * (სულაც არ მიკვირს სალანძღავი მე შენგან სიტყვა!)
- სქოლიო
