მიხო მოსულიშვილი კარგ პროზას წერს – რომანებს, მოთხრობებს, პიესებსაც. მკითხველი მას ამ ტექსტებიდან იცნობს და ჯერ არაფერი იცის ერთი საიდუმლოს შესახებ, რომელსაც აი, ამ წიგნით აეხდება ფარდა: მიხო მოსულიშვილი ლექსების ავტორიცაა. და მისი ლექსებიც ზუსტად იმ დროინდელია, რა დროიდანაც მან, საერთოდ, წერა გადაწყვიტა. უფრო სწორად, პოეზია. პოეზიის განცდა და ტარება – ესაა მიხო მოსულიშვილის ძველისძველი, უღალატო და ნაღდი სიყვარული. მისი ყველა ლექსი იმღერება, ყველას თავისი მუსიკა აქვს, ზოგჯერ კონკრეტული აქცენტებით (ჯაზ-ბლუზ-ეთნოროკი), ზოგჯერ კი აბსტრაქტული და ბლანტი, მაგრამ მაინც მუსიკა, გულისცემის რიტმზე გაწყობილი. მთავარი კი, რაც ამ ლექსებს კრავს, ვნებაა – ნაღდი, ელვარე, ზოგჯერ ცეცხლოვანი და ზოგჯერაც ნატიფად მიმქრალი, ოღონდ ვნება – ლექსად მღერისა. ეს ვნება აბრუნებს მიხო მოსულიშვილს საკუთარ თავთან და სამყაროს იმ კარიბჭეებთანაც, საიდანაც, საერთოდ, ადამიანის პირველი ხმა გაისმა და ჩარჩა ექოებად...
- „ჩემი დავიწყების კარიბჭიდან შენი სიყვარულის გზაწვრილამდე...“
- 1. ლექსები სხვადასხვა ჩანაწერებიდან
- აქატები
- ოლოფერნეს სინდრომი
- გამოსათხოვარი, თქმული თავფარავნელი ჭაბუკის მიერ
- La lluvia en Medellín
- მე ვარ ნარცისი, უფრო კი შალვა ახალციხელის გახსენება
- ფარავანი
- დილარგეთ...
- გზად დიდი თონეთისკენ
- ქარი წაიღებს...
- შენზე, შენით, შენთვის, შენად...
- მკლავს შენი ნაზი ნათითურები
- აბრაკადაბრა
- ინანასადმი
- XXIX
- ჭორის მოძრავი ჭური
- დაღამდა...
- ბორჯომულა
- მე ვარ ზამთარი...
- შენიდან ცამდე
- აგედევნები ცხად და ცხად
- ცას ვერ მოებმები
- ჩაიდნიდან რომ თოლიები აკივლდებიან...
- თორღვა ძაგანი. მუცო. ქარაფები
- აჰასფერის სინდრომი
- სხვაგან მიყავხარ...
- სადაც არმური იცისა
- ბარდაბარი ვართ ჟამისა...
- Entrée!
- სიჩუმეს ვხედავ...
- „მთვარის სონატის“ მთვარევ...
- ქალაქი ცაში
- მოკითხვა
- ნუღარ მომაგონებ
- დაკარგული ზღვის მონატრება
- ქუჩის აკორდეონისტი ჰოლბაინსტეგზე
- სანამ დასავალს მიმცემ...
- ძირს მთვარე იყო, მაღლა – მზე...
- მარტოხელა მენავე
- მილონგა „კაფე დე ლოს ანხელიტოსში“
- ღამე თვითმკვლელობის რაუტია
- მეც წავალ ბოლოს...
- მოდი, მოგიყვე თავგონის...
- თითქმის, ანუ კოვიდ-19
- აქიტობელ
- ფაკონი
- ნასიზმრებ ხაჭუს ხინკალზე თქმული
- მოსულა?
- ლილიტის გამო
- თვალების სერენადა
- იცხოვრო როგორ...
- შენთვის...
- სმარაგდები
- გითხრა რომელი...
- სინანულისა...
- ცელი და ცრემლი
- * * * (ჩემი ბედისწერის ფრინველია,...)
- მე დავდიოდი საშენო გზებზე
- II. პერსონაჟების ლექსები მოთხრობებიდან, რომანებიდან და პიესებიდან
- ირმელა შუტცე
- დარდი, სახელად თოლია
- სოფო შალიკაშვილი
- რობიას ლექსი
- პატრონის სამი ლექსი
- 1. * * * (მე დაგინახავ მთვარით...)
- 2. მთის ტრიოლეტი
- 3. რობაი, ომარ ხაიამისებურად დაწერილი
- თიკა სავანელის ორი ლექსი
- 1. თოლიების ტრიოლეტი
- 2. ბუხარა
- ანდუყაფარის მონოლოგი
- ომარ ხაიამისებური
- მეტრ ვოლფგანგ პაულ ფრანსუა ამადეუს კოღუა (პუპა კოღუაშვილი)
- დიტო ქინქლაძის სიმღერა გიტარაზე
- ქორეპისკოპოსი კონდრატე
- გიტარისტის სიმღერა
- ჰიუ პეიჯი
- III. ლექსები თარგმანებიდან
- სვეტონიუსის წიგნიდან – „თორმეტი კეისრის ცხოვრება“
- * * * (ტიბერიუსზე)
- * * * (ნერონზე)
- * * * (დომიციუსზე)
- გულელმო ფერეროს წიგნიდან – „იულიუს კეისარი“
- კატულუსი – კარმენი 38
- რომანიდან „ფრენა უკასროდ“, 2001
- ფრიდრიხ ნიცშე – სახლის შესასვლელ კარზე წარწერილი ლექსი
- რაც მომინდა და ვთარგმნე
- ჰერმან ჰესე – თამაში ყალბი მარგალიტებით
- იოჰან ვოლფგანგ გოეთე – გინკგო ბილობა
- ნათლის ჩქერით მოსულო...
- ვიკტორ პელევინის წიგნიდან: „სამი ცუკერბრინის სიყვარული“, 2017
- საათდეკემბრო სამადლობელი ჯავახაძეებს, გვიანდელი მინაწერითურთ
